(oorspronkelijke datum 24 augustus 2025)
Na een kort Amsterdams intermezzo, oefenen met stillevens op het nieuwste eiland van het Amsterdamse IJburg, het Strandeiland, met zand maar zonder duinen, is het weer tijd voor het echte werk. Ik ga verder waar ik de vorige keer gebleven ben: in de Schoorlse duinen. Tegen zes uur opgestaan, het blauwe uur is dan al overgegaan in het gouden uur, maar rond zonsopkomst arriveer ik bij de heidevelden die grenzen aan het duinlandschap van De Kerf (zie ook vorige post).
Het is overwegend bewolkt maar als de zon even doorbreekt maak ik op de duin-hellingen abstracties van helm en zand, stillevens eigenlijk. En hoewel Natures Mortes (Frans stillevens in meervoud) de werktitel is geworden van de reeks, beperk ik met niet tot uitsnedes uit het landschap, nee ook het totaalbeeld van het landschap komt aan bod.
Maar welke duinlandschappen, waar ben ik? Mijn werkterrein is zich gaandeweg uit gaan strekken van de Schoorlse duinen, die ik al noemde (grofweg ten Westen van Schoorl) tot en met de duinen bij Bergen inclusief die ten zuiden van Bergen aan Zee.
Hierboven een foto van het Zuider Achterveld – niet zo ver van de Verbrande Panweg (een naam die ik de lezer niet wilde onthouden). Als je op de foto klikt zie je waar ik ben – 52°38’41.4″N 4°38’42.4″E .
In de weken die volgen raak ik steeds meer betoverd door het duinlandschap, de verleiding om deze landschappen overal langs de Nederlandse kust te gaan fotograferen wordt steeds sterker. Toch besluit ik dit niet te doen, geen landelijk of zelfs Europees project, nee ik kies er voor me te gaan concentreren op de duinen van Noord-Holland. Meer specifiek: het gebied tussen de Egmonden in het zuiden en Camperduin met de Hondsbossche zeewering in het noorden. Ik wil mijn fotografie verdiepen en de al eerder genoemde meditatieve aanpak intensiveren, ‘slow photography’ gedicteerd door wandelen en fietsen: in de beperking … Bij het al wandelend fotograferen werk ik zowel in zwart-wit als in kleur, soms een hybride vorm, dwz zeer ingetogen kleurgebruik ten gevolge van de instelingen van de camera (dus al bij het fotograferen zelf). Wie hierover meer zou willen weten, zie hiervoor de eerste post van dit blog, Nieuwe kleine vriend.
En ondertussen dekt de werktitel Natures Mortes (stillevens in Frans meervoud) steeds minder de lading. Op de topografische kaart kom ik niet alleen een Verbrande Pan tegen, maar ook Blinkerds, een Nol, hmm, mogelijke titels ?
