(oorspronkelijk datum 14/06/2025))
Na het beëindigen van Finisterre, de laatste foto’s werden aan de Baskische kust gemaakt, ben ik afgelopen maand teruggekeerd naar Spanje. Een gecombineerde vakantie- en fotoreis bracht me naar de Bárdenas Reales. Dit bijzondere natuurgebied ligt in het Noordoosten van Spanje, zo’n honderd kilometer onder de Pyreneeën, op de grens van de regio’s Navarra en Aragón.
Las Bárdenas Reales, de ‘koninklijke onlanden’, zijn woeste gronden waar het landschap met een ondergrond van klei, krijt en zandsteen, door water en wind is geërodeerd. Hierdoor zijn er in de afgelopen eeuwen verrassende vormen ontstaan: afgeplatte tafelbergen, geïsoleerde heuvels en canyons – diepe kloven die ruimte bieden aan rivieren bij overvloedige regenbuien.
Een van de dagen die ik er was regende het, regen in een woestijn, een ervaring op zich. Maar gelukkig regende het niet zo hard dat de zandwegen onbegaanbaar werden (er zijn geen verharde wegen in het gebied).
42°14’08.7″N 1°26’47.4″W – hierboven de structuur van de woestijn op een satelliet-foto van Google Maps.
Klik op de foto om te zien waar ik gefotografeerd heb.
Twee maal de gelaagde rotsen van de Cabezo de las Cortinillas – ‘de hoge gordijn heuvels’: eenmaal op maaiveld niveau, en eenmaal een overzicht met een wat hoger standpunt vanaf een tweede heuvel.
Maar bij het fotograferen in de semi-woestijn van de Bárdenas, gebruikte ik natuurlijk ook de drone (het was vroeg, geen hinder voor de toeristen, geen parkwachten om mij te bekeuren). Ik paste ik hierbij het ’top-down’ fotograferen toe zoals ik dat eerder dit jaar ‘ontdekt’ had. En met verrassend resultaat.
Het geërodeerde landschap loodrecht van boven gefotografeerd vanaf een hoogte van circa 100 meter.
Op de reis heb ik ook dankbaar gebruik gemaakt van mijn nieuwe camera die ik sinds twee maanden in huis had. De Fuji GFX100 RF, het nieuwe gereedschap, nodigt uit om te experimenteren (zie eerdere blogpost). De functie om digitaal in te zoomen kwam goed van pas bij voorgaande foto van de Cabezo de las Cortinillas.
Daarnaast heb ik ook veel met het panoramische XPan-formaat gewerkt. Én ik experimenteerde nog verder met kleur <-> zwartwit: de eerste foto in klassiek zwart-wit met een al even klassiek onderwerp, abstracte rotsformaties. De tweede foto een landschap met de gebleekte tonen van een cinematografische kleurenpallet. Voor de puristen onder de lezers: ja ingrepen in kleur en uitsnede kan je ook achteraf uitvoeren, maar als fotograaf houd ik er van om op locatie te zien wat ik doe, en dat is precies wat de GFX100 RF mogelijk maakt.
