(oorspronkelijk datum 03/04/2025)
Zojuist bericht ontvangen dat de nieuwe camera van Fuji gearriveerd is, het meest recente model. Zo’n nieuw model camera is vaak schaars, ik heb dan ook blind een aanbetaling gedaan om vooraan in de wachtrij te komen staan en vandaag werd ik beloond. Maar waarom een nieuwe camera vraag je je misschien af, waarom een FujiGFX100RF ?
Om te beginnen, en meteen het belangrijkste, het is een camera die grote bestanden geeft, het getal 100 uit de naam staat voor 100 megapixels. Nu gebruik je zo’n enorm bestand niet elke dag, het is goed voor vergrotingen die ook 100 zijn (maar dan hebben we het over een formaat van 100 cm of meer). En sinds ik jaren geleden begon met digitale fotografie, heb ik altijd op groot formaat willen kunnen afdrukken als daar vraag naar zou zijn. De Fuji camera waar ik luchtfoto’s mee maak, geeft ook 100 MP bestanden, maar dan is dan ook een bakbeest van een camera. En dat is die nieuwe juist niet, het is een relatief compacte camera die iets meer dan 700 gram weegt, een die je meeneemt op een voettocht door het landschap, en dat is precies wat ik van plan ben.
De camera heeft een vaste compacte lens, een groothoek, daar moet je van houden. Persoonlijk had ik liever een standaard brandpunt gehad, maar ik moet zeggen dat het objectief zich goed leent voor landschappen, ik maak dan ook maar weinig gebruik van de mogelijkheid tot inzoomen met de ingebouwde digitale teleconverter. In de rechter foto’s hierboven is er digitaal ingezoomd, een knop op de voorkant van de camera maakt dit op eenvoudige wijze mogelijk. Bij het digitaal inzoomen (zie illustratie) wordt maar een deel van de oorspronkelijek foto, van het oorspronkelijke bestand gebruikt. Maar omdat het originele bestand groot is, houd je ook bij inzoomen behoorlijk kwaliteit over.
Misschien denk je nu, inzoomen, dat kan toch achter op de computer ook ? Ja dat is waar, maar als fotograaf wil ik graag direct – dus op locatie – zien wat ik aan het doen ben. Fuji noemt de camera een Range Finder (RF), een meetzoeker, in dit geval geldt zeker what you see is wat you get (het aloude Wysiwyg), zoals de beeldverhouding. Die ‘aspect ratios’ stel je in door middel van een knop op de achterzijde. Op de foto zie je de ratio 65:24 waar ik veel mee werk, het aloude Xpan. Ook meer gebruikelijke beeldverhoudingen als 3:2, 16:9 of 1: 1 zijn mogelijk. En er is zelfs een staand formaat (3:4) zoals bij de telefoon mogelijk.
Een laatste aspect wat ik wil noemen van de camera is de mogelijkheid om verschillende types film te simuleren. Natuurlijk, het is digitaal, geen sprake van analoge film en het is ook iets wat je achteraf op de computer kan doen.
Maar ik ben – ook opnieuw – zeer gecharmeerd van de mogelijkheid op lokatie verschillende simulaties te zien. Afhankelijk van wat je instelt, zie je met één druk op de knop direct drie verschillende kleurenversies, corresponderend met verschillende films. Hieronder een drievoudige reeks (zie Instagram voor deze en andere kleuren-tests).
Hoewel dit een persoonlijk blog is en geen testrapport, wil toch nog één aspect tot slot noemen: de camera heeft geen ingebouwde stabilisator en is daarmee bijna niet van deze tijd. Maar zo’n constructie zou de camera groter en zwaarder gemaakt hebben.
De positieve keerzijde van het lichte ontwerp is dat je , als je uit de hand fotografeert, ouderwets moet kiezen voor snellere sluitertijden. Omdat ik veel ’s ochtends vroeg op pad ben, en ik dan met langere sluitertijden werk, gebruik ik een statief: een handzaam en licht reisstatief van carbon (zwaarder hoeft niet gelet op het gewicht van de camera!). Gebruik van statief nodigt uit om langzamer, contemplatiever te werken, een blessing in disguise.
